ชีวิตของคนเราทุกคนต้องมีช่วงที่เปราะบาง แล้วช่วงเวลาเหล่านั้นแหละที่มันจะทำให้ต้องประคับประคองมันต่อไปก่อน ไม่ใช่ว่าเราอ่อนแอไม่ได้เลย แต่เป็นการที่เราอ่อนแอได้ แต่เราก็ต้องหัดที่จะโอบก่อนตัวเองเป็นด้วย การรักษาให้คงอยู่อย่างยั่งยืนนั้นเป็นโจทย์ที่ยากเสมอมา มันเหมือนว่าเราต้องประคับประคองสิ่งนี้ไปอีกนานแค่ไหน จนกว่ามันจะดีอย่างสิ่งที่เราหมุดหมายเอาไว้.
ทำตัวเองให้มีคุณค่า และมีประโยชน์ เราจะได้มีความสุขอย่างยั่งยืนจริง ๆ หลักจากการบ่มเพาะแล้วเราก็ควรที่จะทำอะไรให้มันดีกว่าที่เป็นอยู่บ้าง ซึ่งมันจึงเป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนควรที่จะรักษาให้มันคงอยู่ตลอดไปตราบนานเท่านาน เพราะสิ่งนี้มันสูงส่งกว่าสิ่งที่ประดับประดาภายนอกมากมายนัก.
ใส่ใจจิตใจ และร่างกายของตัวเองบ้างในแต่ละวัน รับรู้ว่าตัวเรามีอยู่ได้เพราะอะไร หากว่าเราไม่ได้ทำให้ชีวิตเรายั่งยืนเลยแม้แต่น้อย เราก็อาจจะประสบโรคภัยไข้เจ็บรุนแรงก็เป็นได้ คล้ายกันกับว่าชีวิตเป็นไปตามสิ่งที่เราคิด ปรุงแต่ง และลงมือกระทำในแต่ละวัน โดยที่เราก็อาจจะหลงลืมไปนานเลยว่า ไม่มีใครดูแลจิตใจและร่างกายของเรา ได้เท่ากับตัวของเราเองเลย ดูแลมันบ้างก็จะดีขึ้น.
โลกนี้เปลี่ยนแปลงไป แต่ใจเราไม่จำเป็นต้องเปลี่ยน รักษาสิ่งที่ควรรักษา และละทิ้งในสิ่งที่ควรทิ้งไป ไม่จำเป็นต้องเก็บทุกอย่างบนโลก และทิ้งทุกสิ่งบนโลก เรียนรู้ รับรู้ เข้าใจ ตระหนัก แล้วปฏิบัติตามสิ่งที่ควรทำจะดีที่สุด โอกาสมาถึงแล้วและโอกาสก็อยู่ที่เวลาที่เราใช้ไปในแต่ละวันนี่เอง.
ความสัมพันธ์ที่ดี จะต้องเนื่องด้วยการที่มีคนใดคนหนึ่งเห็นค่าของความสัมพันธ์นั้น ๆ เสมอ ไม่ใช่ว่าเราจะละทิ้งความสัมพันธ์ที่ดี ปล่อยมือจากคนที่ดีไปโดยง่าย แต่มันคือการประคับประคองความสัมพันธ์ให้ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุด เจ็บปวดรวดร้าวที่สุดไป มันเหมือนเป็นศิลปะของการรักษาให้ทุกอย่างยังคงไปต่อได้ ความอ่อนแอในการรักษาไม่เท่ากับความอ่อนแอในการไม่กล้าที่จะรักษา ลองคิดเรื่องนี้ดูอีกที.
ประคับประคองไปเรื่อย ๆ ในชีวิต แล้วจะค้นพบว่ามันคือส่วนหนึ่งของชีวิตเรา
ศุภกิตติ์ กิติมหาคุณ